Giulia: Iniziamo subito, quando e come ha inizio il tuo rapporto con i cani?
Aneta: Quando ero piccolo mia piaceva guardare giornali e libri che riguardavano cani. La qualita dei cani da show era il mio sogno. Non mi piacevano i cani di tipo spaniel e non avrei mai pensato che un giorno un piccolo spaniel sarebbe diventato l'amore della mia vita.

Giulia: Zacznijmy, kiedy i jak zaczął się Twój związek z psami? Aneta: Gdy byłam dzieckiem lubiłam oglądać gazety i książki o psach. Moim marzeniem był pies na show. Nie lubiłam jednak spanieli i nie przypuszczałam, że pewnego dnia mały spaniel stanie się miłością mojego życia.

Giulia: Invece quando hai incontrato per la prima volta un CKCS e perché hai deciso di allevarli?
Aneta: Era il 2000 quando vidi un Cavalier King Charles Spaniel per la prima volta. In quel periodo, stavo pensando di comprare un bel Doberman marrone da uno dei migliori allevatori in Polonia. Comunque, dopo aver visto un Cavalier, decisi che volevo prendere quel bel spaniel - un Cavalier King Charles Spaniel. I miei amici non potevano crederci!

Giulia: Jednak kiedy po raz pierwszy spotkałaś się z rasą CKCS i dlaczego się zdecydowałaś? Aneta: To był 2000 rok, kiedy zobaczyłam cavalier king Charles spaniela po raz pierwszy. W tym czasie myślałam o kupnie czekoladowego dobermana z jednej z najlepszych hodowli w Polsce. Jednak po obejrzeniu cavalierów, zdecydowałam, że kupię spaniela - cavalier king Charles spaniela. Moi znajomi nie mogli w to uwierzyć!

Giulia: Su quali criteri si basa il tuo allevamento?
Aneta: Nel 2000, non pensavo assolutamente a un tricolore! Mi sembravano quasi brutti. Percio, decisi di prendere un blenheim e non potevo immaginare che il mio destino mi avrebbe piu tardi condotta a un tricolore. Nel 2001, presi il mio primo Cavalier. Era un maschio. Da giovane crebbi col parere che il cane dovrebbe rappresentare la classe negli show, un pregevole pedigree, e avere campioni era il mio sogno piu grande, ma lui non era un cane con le tipiche qualita da show (e non aveva prodotto nessun cucciolo). Nonostante cio, vinse molti campionati.

Da giovane amatrice, piena di curiosita e entusiasmo, mi innamorai dei tipici tricolori inglesi e iniziai a sognare su un "mio programma di allevamento". Il mio primo Cavalier da show (una bella femmina tricolore) arrivo da me dopo 2 anni di attesa e divenne la mia femmina fondatrice (lei e dietro a tutti i cani del "z Królewskiego Dworu").

E' molto esaltante quando le persone vogliono un cane dal tuo allevamento e io sono molto eccitata quando questo e stato di successo, ma io ho allevato solo 12 cuccioli con il mio affisso, includendo 5 campioni - in questi 10 anni! Dieci anni e dodici cuccioli e molto poco, questo non e "allevamento", e una "collezione di tricolori" e le mie preferite risorse genetiche. Non mi piace allevare senza senso, senza testare i genitori (soprattutto il cuore) - non mi piace allevare cani solo per vendere, solo per soldi. Mi piacciono gli intenditori. Forse: elite di teorici che sono consapevoli del pericolo delle malattie e hanno dimestichezza con la genetica moderna - persone in cerca di saggezza e verita, un po' troppo lontano per i tipici grandi allevamenti - cuccioli e soldi. Mi piacciono gli ambiziosi, gli allevatori critici, per i quali la cinofilia e una passione! Questo non e solo un animale. Questa e arte.

Giulia: Na jakich kryteriach opiera się Twoja hodowla? Aneta: W 2000 roku, nie myślałam o tricolorach! Były brzydkie. Dlatego zdecydowałam się na blenheima i nie wyobrażałam sobie, że mój los doprowadzi mnie z czasem do tricolorów. W 2001 roku przyjechał mój pierwszy cavalier. To był chłopiec. Jako młoda osoba wychowałam się w przekonaniu, że pies powinien reprezentować na wystawie klasę i wartościowy rodowód i moim największym marzeniem było mieć championa, ale on nie był typowym psem "showquality" (i nie zostawił mi szczenięcia). Niemniej jednak, zdobył wiele nagród. Jako młoda miłośniczka rasy, pełna entuzjazmu i nowych pomysłów zakochałam się w typowym angielskim tricolorze i zamarzyłam o własnym programie hodowlanym. Mój pierwszy cavalier "na show" (piękna suczka tricolor) przyjechała do mnie po 2 latach oczekiwania i stała się protoplastą hodowli (jest w każdym rodowodzie psów "z Królewskiego Dworu"). To bardzo ekscytujące, kiedy ludzie chcą psa z twojej hodowli i jestem bardzo podekscytowana kiedy jest to sukcesem, ale wypuściłam tylko 12 szczeniąt z moim przydomkiem, w tym 5 championów - w ciągu 10 lat! Dziesięć lat i dwanaście szczeniąt to bardzo mało, to nie jest "hodowla" tylko "kolekcja tricolorów" i moich ulubionych zasobów genetycznych. Nie podoba mi się hodowanie bez sensu, bez badań rodziców (zwłaszcza serc) - nie lubię hodowania psów tylko na sprzedaż, tylko dla pieniędzy. Lubię koneserów. Być może: elitę teoretyków, którzy są świadomi zagrożeń związanych z chorobami i są obeznani z nowoczesną genetyką - osoby ubiegające się o mądrości i prawdy, trochę za daleko jak dla typowych dużych hodowli gdzie są szczenięta dla pieniędzy. Lubię ambitnych, krytycznych hodowców, dla których kynologia jest pasją! To nie jest tylko zwierzę. To jest sztuka.

Giulia: Quali tipi di pedigree e linee di sangue utilizzi?
Aneta: Non so ... e una domanda difficile; istinto di allevatore. Vedo un Cavalier e lo so. E' difficile trovare un bel cane, eccetto al Crufts. [risata]

Mi piace il Cavalier King Charles di tipo inglese. Sono piccoli, hanno teste dolci e occhi larghi. Tipici bei Cavaliers. Mi piacciono davvero molto Loranka's Enchanting, Tutterbank Tittle Tattle, Pascavale Bruce, questa e la perfetta testa dei tricolore, e il tipo dei Maibee, Aranel, Pascavale.

Per esempio nel 2006, notai un bel cucciolo tricolore nel Dutch kennel JuCi e me ne innamorai. Nel 2008 decisi di inseguire il mio sogno includendo Int & Multi Ch JuCi BACARDI RIGO e da questo accoppiamento, ebbi un cucciolo tricolore Ch MADONNA L.V. CICCONE z Królewskiego Dworu. Nel 2010 da quell accoppiamento, ebbi un altro cucciolo tricolore KANDINSKY z Królewskiego Dworu. Quello era il mio sogno di allevamento previsto dal 2006!

Giulia: Jakie rodowody i linie hodowlane wykorzystujesz? Aneta: Nie wiem... To trudne pytanie; instynkt hodowcy. Widzę cavaliera i po prostu wiem. Trudno znaleźć dobrego psa, chyba, że na Crufts. [śmieje się]. Lubię typowe angielskie cavaliery. Są małe, mają słodkie głowy i duże oczy. Typowe piękne Cavaliers. Bardzo lubię Loranka's Enchanting, Tutterbank Tittle Tattle, Pascavale Bruce, to idealna głowa dla tricolora oraz typ Maibee, Aranel, Pascavale. Na przykład, w 2006 roku, zauważyłam pięknego szczeniaczka tricolor w holenderskiej hodowli JuCi i zakochałem się w nim; Int & Multi Ch JuCi BACARDI RIGO. W 2008 roku postanowiłam spełnić to marzenie i pokryłam nim, urodziła się wtedy jedna suczka tricolor - Ch MADONNA L.V. CICCONE z Królewskiego Dworu. W 2010 roku urodził się inny szczeniak, tricolor KANDINSKY z Królewskiego Dworu. To było moje hodowlane marzenie planowane od 2006 roku!

Giulia: Quale e stata la vittoria che hai preferito in expo?
Aneta: Amo le esposizioni del Cavalier Club, I giudici di razza sono sempre professionisti. Nel 2007, la mia Asesina e stato premiato col titolo di Winner of Slovakia Club'07 da Kevan Berry "Ricksbury". Nel 2008, fini il campionato slovacco con il CAC premiato da Brian Rix "Ricksbury" e Per C. Knudsen di "Longbody's". Madonna si aggiudico il 2010 Winner of Czech Club, giudicato da Diane Fry of "Amantra".

Giulia: Które zwycięstwo sprawiło, że była to ulubiona wystawa? Aneta: Kocham Klubowe Wystawy Cavalierów, sędziowie od rasy są zawsze profesjonalistami. W 2007 roku moja Asesina została uhonorowana tytułem Zwyciężczyni Klubu Słowacji'07 przez Kevan Berry "Ricksbury". W 2008 roku zakończyła Championat Słowacji z CAC od Brian Rix "Ricksbury" i Per C. Knudsen "Longbody´s". W 2010 roku Madonna została Zwyciężczynią Klubu Słowacji, oceniona przez Diane Fry "Amantra".

Giulia: So che sei particolarmente legata all'italia, cosa pensi della cinofilia italiana? Che differenze trovi tra la cinofilia italiana e la cinofilia polacca?
Aneta: Nel 2010, mi chiamo una donna straordinaria, polacca, che vive in Italia, - Marzenna Gołębiewska, l'allevatrice di "Unica Soluzione". La nostra amicizia inizio. Lo stesso anno, notai un bel tricolore maschio in un allavamento italiano (allevatori privati) e me ne innamorai. Decisi che in futuro, avrei voluto avere cuccioli figli di questo cane, ma non aveva nessun controllo al cuore.

Sono molto felice di essere venuta in Italia e aver incontrato i miei amici italiani e persone meravigliose. Questa e un'esperienza importante nella mia vita per me e il mio programma d'allevamento.

Le differenze sono grosse, i polacchi hanno una mentalita diversa nell'allevare e ci sono regole diverse anche nel Polish Kennel Club. Ogni membro puo avere un affisso, ma non necessariamente avere un cane, e ogni allevatore ha un affisso. Qui non ci sono "allevatori privati" in Polonia ci sono solo piccoli o grandi allevamenti, famiglie di allevatori, o allevatori per hobby. Ogni persona che alleva un cucciolo e un allevatore. In Polonia, gli shows sono obbligatori per l'allevatore per essere sicuro che i suoi cani sono buoni (denti, testicoli - ogni tipo di imperfezione e difetto). Cani, che non soddisfano i requisiti di regolamento del Polish Kennel Club, non possono essere usati per l'allevamento (3 eccellenti dopo i 15 mesi - sono richiesti un minimo di 3 shows per ogni cane) e non si puo far partorire una femmina due volte in un anno. Ai polacchi piacciono le esposizioni, perche amano presentare i loro cani, i cuccioli e i pedigree (nelle Internazionali ci sono sempre circa 40-70 Cavaliers - anche in classe "baby" e "veterani")! In Polonia, maschi per le monte sono disponibili per gli altri allevatori.

Il mancato obbligo di esporre i cani, da la possibilita agli allevatori disonesti di riprodurre i cani con difetti o ammalati, senza subire nessuna sanzione. Il regolamento ENCI va bene per gli allevatori italiani, i quali soltanto con la propria volonta e coscienza portano i propri cani alle esposizioni e mantengono nei propri pedigree le buone linee di sangue. Per gli allevatori italiani con una buona etica, che testano la salute dei loro Cavaliers!

Giulia: Wiem, że jesteś szczególnie związana z Italią, co myślisz o włoskim ENCI? Jakie są różnice pomiędzy ENCI, a ZKwP? Aneta: W 2010 roku zadzwoniła do mnie niezwykła kobieta, Polka mieszkających we Włoszech - Marzenna Gołębiewska, hodowla "Unica Soluzione". Zaprzyjaźniłyśmy się. W tym samym roku, zauważyłam pięknego psa tricolor we włoskiej hodowli (allevatori privati) i zakochałam się w nim. Chciałam mieć szczenięta po nim ale niestety nie dostarczono mi jego badań serca. Jestem bardzo zadowolona, że przyjechałam do Włoch i spotkałam moich włoskich przyjaciół oraz wspaniałych ludzi. Jest to ważne doświadczenie w moim życiu, dla mnie i mojej hodowli. Różnice są duże, Polacy mają inną mentalność w hodowli i inne zasady w Polskim Związku Kynologicznym. Każdy członek może posiadać przydomek i niekoniecznie mieć psa ale każdy hodowca musi mieć przydomek. W Polsce nie ma "prywatnych hodowców" (allevatori privati), są hodowle małe i duże, rodzinne lub amatorskie. Każda osoba, która wyhodowała jednego szczeniaka jest już hodowcą. W Polsce udział w wystawach jest obowiązkowym wymogiem dla psów używanych do hodowli, aby upewnić się, że psy są dobre (zęby, jądra - wszelkiego rodzaju niedoskonałości i wady). Psy, które nie spełniają wymogów hodowlanych Związku Kynologicznego, nie mogą być używane do hodowli (3 oceny doskonałe po 15 miesiącu życia są wymaganym minimum) i nie można kryć suczek dwa razy w roku. Polacy lubią wystawy, ponieważ kochają pokazywać swoje psy, szczenięta i ich rodowody (na wystawach międzynarodowych jest zawsze ok. 40-70 cavalierów - pokazujemy je nawet w klasie "baby" i "weteranów")! W Polsce reproduktory są dostępne dla innych hodowców. Brak obowiązku uczestniczenia w pokazach sprzyja nieuczciwym hodowcom rozmnażaniu psów z wadami bądź chorych - ich hodowanie jest wówczas bezkarne. ENCI jest dobre dla włoskich hodowców, którzy chcą pokazywać swoje psy i utrzymują w rodowodach dobre linie. Dla włoskich hodowców z dobrą etyką, którzy sprawdzają stan zdrowia swoich cavalierów!

Giulia: Il cavalier e molto diffuso in Polonia? E' un cane di moda?
Aneta: Nel 1980, Elżbieta Biały a Wrocław inizio il primo allevamento di Cavaliers in Polonia. Nei primi anni, era difficile vendere cuccioli dal momento che difficilmente qualcuno aveva sentito parlare di questa razza. Nel 2000 quando stavo pensando di comprare un Cavalier King Charles Spaniel difficilmente qualcuno aveva dei cuccioli. Nel 2004 arrivo il passo significativo per la razza grazie a queste caratteristiche, sono una delle razze piu popolari.

Giulia: Cavaliery są bardzo popularne w Polsce? To modny pies? Aneta: W 1980 roku Elżbieta Biały we Wrocławiu rozpoczęła pierwszą w Polsce hodowlę spanieli cavalier. W pierwszych latach trudno było sprzedać szczenięta, ponieważ mało kto słyszał o tej rasie. W 2000 roku kiedy myślałam o zakupie cavalier king Charles spaniela mało kto miał szczenięta. W 2004 roku nastąpił ważny krok dla rasy dzięki któremu jest ona bardziej znana.

Giulia: In Italia il Cavalier e un cane molto diffuso, non e stato un bene perché ha aumentato la presenza di allevamenti non seri o vendite dei cani nei negozi. Quando parliamo di cani di negozi pensiamo ai cani provenienti dall'est europa, come e la situazione riguardo i cagnari- negozi che vendono cani in Polonia?
Aneta: I cani non possono essere venduti nei negozi, stando alle regole del Polish Kennel Club ma in Polonia ci sono molti piccoli allevamenti, famiglie di allevatori, allevatori per hobby, allevatori di Cavalier King Charles Spaniels ma non sono ambiziosi, questi cuccioli stanno sommergendo i negozi. I cani allevati senza pedigree sono venduti su Internet ma dal 01/01/2012 questa pratica sara proibita. La nuova legge proibisce gli allevamenti di cani e gatti per la vendita - senza la condiscendenza dei Clubs.

In Polonia abbiamo "rasowy=rodowodowy" (razza pure=cane con pedigree). La gente sa cosa vuole. Gli allevatori di Cavalier stanno guidando campagne "a basso prezzo con pedigree" e stanno promuovendo cuccioli (da casa, non da esposizione) al prezzo di cani senza pedigree. Il prezzo di cani non da esposizione con pedigree e uguale al prezzo dei cani senza pedigree venduti in internet.

Giulia: We Włoszech cavalier to pies bardzo popularny, nie jest to dobre ponieważ wzrosła obecność niepoważnych hodowców i sprzedaż w sklepach. Kiedy mówimy o psach w sklepach mam na myśli psy z Europy Wschodniej. Jaka sytuacja jest w Polsce? Aneta: Psy nie mogą być sprzedawane w sklepach, zgodnie z przepisami Polskiego Związku Kynologicznego ale w Polsce jest wielu małych, rodzinnych, hobbistycznych hodowców cavalier king Charles spanieli jednak nieambitnych. Te szczenięta zalewają rynek. Psy bez rodowodu są sprzedawane za pośrednictwem Internetu, ale takie praktyki zostaną zakazane od 01/01/2012. Nowe prawo zabrania hodowli psów i kotów na sprzedaż bez patronatu organizacji. W Polsce prowadzimy akcję "rasowy=rodowodowy". Ludzie wiedzą, czego chcą. Hodowcy cavalierów prowadzą również kampanię "niedrogo z rodowodem" i propagują szczenięta (do domu, na kolana) w cenie psów bez rodowodu. Cena psa rasowego równa jest cenie psa bez rodowodu sprzedawanego w Internecie.

Grazie Aneta, speriamo che l'ENCI prenda spunto dal ZKwP.

---

Giulia Bigozzi
www.cavalier.joomlafree.it, Italia
Giulia Granai, tłumaczenie z języka angielskiego
[online], www.cavalier.joomlafree.it/component/content/article/91-intervista-ad-aneta-jezierska-affisso-krolewskiego-dworu.html